Neidio i'r cynnwys

Yevgenia Ginzburg

Oddi ar Wicipedia
Yevgenia Ginzburg
Ganwyd20 Rhagfyr 1904, 20 Rhagfyr 1903, 1904 Edit this on Wikidata
Moscfa Edit this on Wikidata
Bu farw25 Mai 1977 Edit this on Wikidata
Moscfa Edit this on Wikidata
Man preswylKarl Marx Urama, 55 Edit this on Wikidata
DinasyddiaethBaner Rwsia Rwsia
AddysgYmgeisydd ym maes Natur Edit this on Wikidata
Alma mater
  • Prifysgol y Dyniaethau ac Addysg, Tatar
  • Prifysgol Ffederal Kazan Edit this on Wikidata
Galwedigaethnewyddiadurwr, llenor Edit this on Wikidata
Cyflogwr
  • Prifysgol Ffederal Kazan Edit this on Wikidata
Plaid WleidyddolPlaid Gomiwnyddol yr Undeb Sofietaidd Edit this on Wikidata
PlantVasily Aksyonov Edit this on Wikidata

Awdures a newyddiadurwr o Rwsia oedd Yevgenia Ginzburg (Rwsieg: Евге́ния Соломо́новна Ги́нзбург; 20 Rhagfyr 1904[1] - 25 Mai 1977) a dreuliodd 18 mlynedd yng ngharchar Sofietaidd y Gwlag oherwydd ei daliadau. Lladineiddiwr ei henw cyntaf, ar adegau, i Eugenia.[2] Roedd Vasily Aksyonov yn blentyn iddi.

Ffilmiwyd Within the Whirlwind gan y cyfarwyddwr Marleen Gorris yn 2008. Mae'r ffilm yn cynnwys yr actores Emily Watson fel Yevgenia Ginzburg, gyda Pam Ferris a Ben Miller mewn rolau eraill; fe'i rhyddhawyd yn 2010.

Fe'i ganed yn Moscfa, prifddinas Rwsia a bu farw yno hefyd; fe'i claddwyd ym Mynwent Kuzminskoye, Moscfa.[3][4][5][6][7]

Magwraeth

[golygu | golygu cod]

Ei rhieni oedd Solomon Natanovich Ginzburg (fferyllydd Iddewig) a Revekka Markovna Ginzburg. Symudodd y teulu i Kazan ym 1909. Wedi gadael yr ysgol mynychodd Brifysgol y Dyniaethau ac Addysg, Tatar.[8]

Prifysgol

[golygu | golygu cod]

Ym 1920, dechreuodd astudio gwyddorau cymdeithasol ym Mhrifysgol Talaith Kazan, gan newid yn ddiweddarach i addysgeg. Gweithiodd fel athrawes rabfak (рабфак, рабочий факультет, cyfadran gweithwyr). Yn Ebrill 1934, cadarnhawyd Ginzburg yn swyddogol fel 'docen' (cyfwerth ag athro cyswllt ym mhrifysgolion Cymru), gan arbenigo yn hanes y Blaid Gomiwnyddol yr Undeb cyfan. Yn fuan wedi hynny, ar 25 o Fai cafodd ei henwi’n bennaeth yr adran newydd ei chreu yn hanes Leniniaeth. Fodd bynnag, erbyn cwymp 1935, fe’i gorfodwyd i adael y brifysgol.[9]

Priododd gyntaf â meddyg Dmitriy Fedorov, a chawsant fab, Alexei Fedorov, a anwyd ym 1926. Bu farw Dmitriy ym 1941 yn ystod gwarchae Leningrad. Tua 1930, priododd Pavel Aksyonov, maer (председатель горсовета) o Kazan ac aelod o Bwyllgor Gweithredol Canolog (ЦИК) yr Undeb Sofietaidd. Daeth ei mab trwy'r briodas hon, Vasily Aksyonov, a anwyd ym 1932, yn awdur adnabyddus. Ar ôl dod yn aelod o'r Blaid Gomiwnyddol, parhaodd Ginzburg â'i gyrfa lwyddiannus fel addysgwr, newyddiadurwr a gweinyddwr.

Erledigaeth a charchar

[golygu | golygu cod]

Yn dilyn llofruddiaeth Sergei Mironovich Kirov ar 1 Rhagfyr 1934, cyhuddwyd Ginzburg, fel llawer o gomiwnyddion eraill, o gymryd rhan mewn "grŵp Trotskyist gwrth-chwyldroadol". Yna, ar 15 Chwefror 1937, fe’i harestiwyd a'i chyhuddo o gymryd rhan mewn gweithgaredd gwrth-chwyldroadol yng ngrŵp El’vov. O'r cyhwyn un, ac yn wahanol i'r mwyafrif o'r rhai o'i chwmpas, gwadodd gyhuddiadau'r NKVD (Comisâr y Bobl ar gyfer Materion Mewnol; neu mewn Rwsieg: Narodnyy Komissariat Vnutrennikh Del) ac ni chyfaddefodd iddi chwarae unrhyw rôl yn y sefydliad Trotskyaidd gwrth-chwyldroadol.[10][11]

Arestiwyd ei rhieni hefyd ond fe'u rhyddhawyd ddeufis yn ddiweddarach. Cafodd ei gŵr ei arestio ym mis Gorffennaf, ei ddedfrydu i 15 mlynedd o “lafur cywirol,” ac atafaelwyd ei eiddo o dan Erthyglau 58-7 ac 11 o God Cosbi RSFSR.

Dedfrydodd cyfarfod caeedig o Goleg Milwrol Goruchaf Lys yr Undeb Sofietaidd hi i 10 mlynedd o garchar gan amddifadu ei hawliau gwleidyddol am bum mlynedd ac atafaelu ei holl eiddo personol. Cyhoeddwyd bod y dyfarniad yn derfynol heb unrhyw bosibilrwydd o apelio. Yn ddiweddarach, ysgrifennodd Ginzburg, mewn llythyr at gadeirydd Presidium Goruchaf Sofietaidd yr Undeb Sofietaidd, fod ei 'threial' cyfan wedi cymryd saith munud, gan gynnwys cwestiynu a darllen y dyfarniad.[12]

Ym mis Chwefror 1949, rhyddhawyd Ginzburg o system Gwlag, ond bu'n rhaid iddi aros ym Magadan am bum mlynedd. Daeth o hyd i swydd mewn meithrinfa a dechreuodd ysgrifennu ei chofiannau yn y dirgel. Fodd bynnag, yn Hydref 1949, cafodd ei harestio eto a'i halltudio i ranbarth Krasnoyarsk, ond ar ei chais hi newidiwyd ei chyrchfan i Kolyma ar y funud olaf. Ni roddwyd unrhyw reswm erioed dros yr ail arest a'r alltudiaeth a ddilynodd hynny.

Llyfrau

[golygu | golygu cod]

Anrhydeddau

[golygu | golygu cod]


Gweler hefyd

[golygu | golygu cod]

Cyfeiriadau

[golygu | golygu cod]
  1. Barbara Evans Clements, A History of Women in Russia: From Earliest Times to the Present (Bloomington, IN: Indiana University Press, 2012), t. 235).
  2. A. L. Litvin (comp.) Dva sledstvennykh dela Evgenii Ginzburg (Kazanʹ: Knizhnyĭ Dom: Taves, 1994), t. 23.
  3. Cyffredinol: ffeil awdurdod y BnF. dyddiad cyrchiad: 10 Hydref 2015.
  4. Rhyw: ffeil awdurdod y BnF. dyddiad cyrchiad: 10 Hydref 2015. Gemeinsame Normdatei. dyddiad cyrchiad: 18 Gorffennaf 2024.
  5. Dyddiad geni: Gemeinsame Normdatei. dyddiad cyrchiad: 17 Hydref 2015. "Eugenia Ginzburg". Cyrchwyd 9 Hydref 2017. "Eugenia Ginzburg". Cyrchwyd 9 Hydref 2017.
  6. Dyddiad marw: Deutsche Nationalbibliothek; Staatsbibliothek zu Berlin; Bayerische Staatsbibliothek; Llyfrgell Genedlaethol Awstria (yn de), Gemeinsame Normdatei, Wikidata Q36578, https://gnd.network/, adalwyd 27 Ebrill 2014 ffeil awdurdod y BnF. dyddiad cyrchiad: 10 Hydref 2015. "Eugenia Ginzburg". Cyrchwyd 9 Hydref 2017. "Eugenia Ginzburg". Cyrchwyd 9 Hydref 2017. "Evguénia Guinzbourg".
  7. Man geni: Deutsche Nationalbibliothek; Staatsbibliothek zu Berlin; Bayerische Staatsbibliothek; Llyfrgell Genedlaethol Awstria (yn de), Gemeinsame Normdatei, Wikidata Q36578, https://gnd.network/, adalwyd 12 Rhagfyr 2014
  8. Dva sledstvennykh dela Evgenii Ginzburg, tt. 13, 16.
  9. Dva sledstvennykh dela Evgenii Ginzburg, t. 19.
  10. Dva sledstvennykh dela Evgenii Ginzburg, t. 21.
  11. 'Dva sledstvennykh dela Evgenii Ginzburg, dogfen 8, t. 27.
  12. Dva sledstvennykh dela Evgenii Ginzburg, t. 6.
  13. https://www.nytimes.com/1981/07/12/books/a-gulag-story.html