A

Oddi ar Wicipedia

A yw’r llythyren a’r llafariad gyntaf yn yr wyddor Gymraeg a’r wyddor Ladin. Mae hi’n debyg i’r llythyren alffa o’r hen Roeg. Mae fersiwn bras y llythyren yn cynnwys dwy linell ar osgo fel triongl, gyda bar llorweddol yn eu cysylltu yn y canol. Gellir ysgrifennu'r llythyren fach ar ddwy ffurf: fel a neu fel ɑ.

Hanes[golygu | golygu cod]

Hynafiad cynharaf y lythyren A yw aleff, sef lythyren gyntaf yr wyddor Phoenicaidd. Mae'n bosib bod aleff wedi tarddu o bictogram o ben ychen yn ysgrif hieroglyffig yr Hen Aifft a'r wyddor proto-Sinaïtig.

Hieroglyff pen ychen yr Eifftwyr Pen ychen Proto-Sinaïtig Aleff Alffa Groeg A Etrwscaidd A Rhufeinig
Hieroglyff pen ychen yr Eifftwyr
Hieroglyff pen ychen yr Eifftwyr
Pen ychen Proto-semitig
Pen ychen Proto-semitig
Aleff Phoeniciaidd
Aleff Phoeniciaidd
Alffa Groeg
Alffa Groeg
A Etrwscaidd
A Etrwscaidd
A Rhufeinig
A Rhufeinig
Eginyn erthygl sydd uchod am iaith. Gallwch helpu Wicipedia drwy ychwanegu ato.
Chwiliwch am A
yn Wiciadur.

Defnyddio mewn systemau ysgrifennu[golygu | golygu cod]

Ynganiad enw'r llythyren ⟨a⟩ a ⟩ mewn ieithoedd Ewropeaidd, sylwch y gall /a/ ac /aː/ wahaniaethu yn ffonetig rhwng Nodyn:IPAblink, Nodyn:IPAblink, Nodyn:IPAblink a Nodyn:IPAblink yn dibynnu ar yr iaith.

Saesneg[golygu | golygu cod]

Mewn orgraff Saesneg fodern, mae'r llythyren ⟨a⟩ yn cynrychioli o leiaf saith sain llafariad gwahanol:

  • y llafariad blaen agored bron heb ei /æ/ fel mewn pad;
  • y llafariad cefn agored heb ei /ɑː/ fel yn y tad, sy'n nes at ei sain Lladin a Groeg gwreiddiol; [1]
  • y deuphthong /eɪ/ fel yn ace a mwyaf (fel arfer pan fydd ⟨a⟩ yn cael ei dilyn gan un, neu weithiau dwy, gytsain ac yna llythyren llafariad arall) – mae hyn yn deillio o ymestyn Saesneg Canol ac yna'r Great Vowel Shift;
  • ffurf addasedig y sain uchod sy'n digwydd cyn ⟨r⟩, fel yn sgwâr a Mary;
  • y llafariad gron o ddwfr;
  • y llafariad gron fyrrach (nad yw yn bresennol yn General American) yn oedd a beth; [2]
  • a schwa, mewn llawer o sillafau dibwys, megis mewn am, coma, solar.

Nid yw'r dilyniant dwbl ⟨aa⟩ yn digwydd mewn geiriau Saesneg brodorol , ond fe'i ceir mewn rhai geiriau sy'n deillio o ieithoedd tramor megis Aaron ac aardvark. [3] Fodd bynnag , ⟨a⟩ a yn digwydd mewn llawer o ddeugraffau cyffredin , pob un â'i sain neu ei synau ei hun, yn enwedig ⟨ai⟩, ⟨au⟩, ⟨aw⟩ au, ⟨ay⟩, ⟨ea⟩ ⟨oa⟩

Ieithoedd eraill[golygu | golygu cod]

Yn y rhan fwyaf o ieithoedd sy'n defnyddio'r wyddor Ladin ,⟨a⟩ a yn dynodi llafariad heb ei dalgrynnu agored , fel /a/, /ä/ , neu /ɑ/ . Eithriad yw Saanich , lle ⟨a⟩ a ( a'r glyff Á ) yn sefyll am llafariad blaen canol clos heb ei dalgrynnu /e/.

Systemau eraill[golygu | golygu cod]

Mewn nodiant ffonetig a ffonemig:

  • yn yr Wyddor Seinegol Ryngwladol , defnyddir Nodyn:Angbr IPA ar gyfer y llafariad blaen agored heb ei dalgrynnuc, defnyddir Nodyn:Angbr IPA ar gyfer y llafariad canol agored heb ei dalgrynnu , a defnyddir Nodyn:Angbr IPA ar gyfer y llafariad heb ei dalgrynnu cefn agored.
  • yn X-SAMPA , defnyddir ⟨a⟩ ar gyfer y llafariad blaen agored heb ei dalgrynnu a ⟨A⟩ ar gyfer llafariad heb ei dalgrynnu cefn agored.
  1. Hall-Quest 1997, t. 1
  2. Hoiberg 2010
  3. Gelb & Whiting 1998, t. 45