Realaeth (llenyddiaeth)
 Balzac, un o brif lenorion realaidd y 19g. | |
| Enghraifft o'r canlynol | mudiad llenyddol  |
|---|---|
| Rhan o | realaeth |
| Dechreuwyd | 1830 |
| Daeth i ben | 1900 |
| Olynwyd gan | Naturiolaeth (llenyddiaeth) |
 Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia | |
Mudiad llenyddol sydd yn ceisio cynrychioli'r byd heb ddelfrydoli na rhamanteiddio yw realaeth a ddatblygodd yng nghanol y 19g.[1] Nod yr awdur realaidd yw i bortreadu pobl gyffredin a'u bywydau pob dydd, fel arfer yn canolbwyntio ar y dosbarth canol neu'r dosbarth gweithiol, ac i gyflwyno darluniad cywir a gwrthrychol o gymdeithas, gan gynnwys ei gwirioneddau economaidd a gwleidyddol.
Mae llenyddiaeth realaeth yn cynnwys disgrifiadau manwl o weithgareddau, amgylchiadau, a lleoliadau arferol a beunyddiol, yn ogystal â chymeriadaeth graff sydd yn adlewyrchu cymhlethdodau ymddygiad a chymhelliaeth ddynol. Ceisiai llenorion realaidd hefyd ymgorffori materion cyfoes a phryderon cymdeithasol yn eu gwaith, gan ymwneud â phynciau megis trefoli, diwydiannu, a swyddogaethau rhywedd.
Prif gyfrwng llenyddol y mudiad realaidd oedd y nofel, ac ymhlith yr awduron gwychaf mae Gustave Flaubert ac Honoré de Balzac yn Ffrangeg, George Eliot yn Saesneg, a Fyodor Dostoevsky a Leo Tolstoy yn Rwseg.
Cyfeiriadau[golygu | golygu cod]
- ↑ Ioan Williams, "Realaeth" yn yr Esboniadur (Y Coleg Cymraeg Cenedlaethol). Adalwyd ar 21 Chwefror 2023.