Purdeb ieithyddol
Enghraifft o'r canlynol | language attitude, language ideology |
---|---|
Math | polisi iaith, linguistic prescription |
Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia |
Mae purdeb ieithyddol (hefyd: diffynnaeth ieithyddol neu hylendid Ieithyddol – Saesneg: Linguistic purism / linguistic protectionism / linguistic hygiene[1]) yn derm mewn ieithyddiaeth i ddisgrifio ymdrechion i warchod iaith yn erbyn dylanwad tramor a ystyrir yn 'amhur'.
Pan mae grŵp neilltuol yn poeni am ddirywiad iaith, maent yn aml yn cyfeirio at ddefnydd amrywiolion eraill ar yr iaith honno, neu batrwm o newidiadau sy'n wahanol i’w syniad nhw o’r fersiwn ddelfrydol ohoni. Gallant fod yn anfodlon ag amrywiaeth mewn geirfa ac elfennau gramadegol a defnydd o eiriau benthyg eraill sydd wedi’u dylanwadu gan bwysau iaith gryfach arall. Yn aml, maent hefyd yn dadlau bod yna fersiwn ‘safonol’ y dylid ei siarad neu'i ysgrifennu, fersiwn pur neu un ag iddo ansawdd cynhenid uwch nag amrywiolion eraill.
Weithiau mae mynnu cadw at safon benodol o iaith yn rhywbeth ceidwadol, fel amddiffyniad iaith rhag pwysau ieithoedd eraill neu gadwraeth y genedl. Gall hefyd fod yn rhywbeth arloesol wrth ddiffinio safon newydd sy'n haws ac yn fwy cyfleus i bawb. Weithiau mae'n rhan o bolisi iaith y llywodraeth sy'n cael ei orfodi mewn sawl ffordd. Gweler hefyd ieithyddiaeth disgrifiadol (linguistic descriptivism / prescriptivism).
Mae gwrthwynebiad i burdeb hefyd yn bodoli, gyda geiriau benthyg a ffurfiau eraill yn disodli rhai'r arddull bur. Er enghraifft, yn Almaeneg mae'r Saesneg Notebook a Laptop yn eiriau llawer fwy poblogaidd na Klapprechner[2]. Yn y Gymraeg mae fersiynau o eiriau rhyngwladol fel Ffôn ac Antibiotegs yn cael eu defnyddio'n amlach na'r geiriau sydd wedi'u greu fel Pellseinyr a Gwrthfiotigion.[angen ffynhonnell]
Hanes y cysyniad
[golygu | golygu cod]Sefydlwyd academïau gyda phurdeb ieithyddol yn nod iddynt. Yn gyntaf yn yr Eidal trwy 'Accademia della Crusca' yn 1572 a daeth yn fodel i sawl gwlad arall trwy Ewrop. Yn aml, roedd eu damcaniaethau'n cael eu gorfodi trwy'r gyfraith.[3]
Datblygodd Purdeb Ieithyddol yn yr Eidal o'r syniad, a ddatblygwyd yn yr 16eg ganrif yn bennaf gan Pietro Bembo a Lionardo Salviati, gyda geiriaduron a gramadeg yn sail iddynt, y dylai defnydd llenyddol efelychu iaith a steil ysgrifennu Fflorens y 14eg ganrif.
Gwrthwynebwyd y farn hon yn ystod Cyfnod yr Oleuedigaeth, a chyflwynwyd y termau purismo (purdeb) a purista (purydd) ar gyfer steil ieithyddol hunan-bwysig neu hynafol. Roedd purdeb Antonio Cesari ac eraill yn y 19eg ganrif yn seiliedig ar edmygu steil y 14eg ganrif, ac roedd yn erbyn geiriau newydd a benthyciadau tramor, yn enwedig o'r Ffrangeg.
Bu cefnogwyr Purdeb Ieithyddol yr Eidal yn yr 20g yn gwrthsefyll benthyciadau o'r Ffrangeg, ac yn ddiweddarach o'r Saesneg, ac roedd ar y mudiad ar ei anterth yn ystod ail hanner y cyfnod Ffasgaidd. Roedd y neopurismo (purdeb newydd) a hyrwyddwyd gan Bruno Migliorini o ddiwedd y 1930au yn ceisio cyfaddawd rhwng anghenion yr Eidal yn y byd modern a chynnal strwythurau clasurol yr iaith.
Ieithoedd agos
[golygu | golygu cod]Yn aml mae dwy iaith neu ddwy amrywiolion iaith sy'n perthyn yn agos yn cystadlu'n uniongyrchol a'i gilydd, un yn wannach a'r llall yn gryfach. Efallai y bydd siaradwyr yr iaith gryfach yn awgrymu bod yr iaith wannach yn "dafodiaith" o'r iaith gryfach, a dim yn iaith 'go iawn' ar wahân. Wrth ymateb, bydd amddiffynwyr yr iaith arall yn gwneud cryn ymdrech i brofi bod eu hiaith yn bodoli'n annibynnol llawn cystal â'r iaith "gryf".
Yn y cyd-destun hwn, mae Iddeweg ac Iseldireg weithiau wedi cael eu hystyried yn dafodieithoedd Almaeneg. Yn achos Almaeneg Isel, a siaredir yn nwyrain yr Iseldiroedd a gogledd yr Almaen, mae'r ddadl yn dal i fod yn gyfredol, gan y gellid ei hystyried yn dafodiaith Iseldireg, yn dafodiaith Almaeneg, neu'n iaith annibynnol. Enghraifft o iaith gysylltiedig sydd ond wedi cyrraedd statws iaith genedlaethol swyddogol yn ddiweddar yw Lwcsembwrgeg. Gan nad yw gwyddoniaeth ieithyddol yn cynnig ddiffiniad ysgolheigaidd o dafodiaith, ac mae ieithyddion yn amheus o werth diffiniad o'r fath – "Tafodiaith ag iddi byddin a llynges yw iaith," chwedl Max Weinreich, mae'r ddadl yn ymwneud mewn gwirionedd â chwestiynau goddrychol am wleidyddiaeth hunaniaeth, ac ar adegau gall ddeillio o emosiynau ar ddwy ochr.
Mae ieithoedd cysylltiedig yn aml yn tueddu i gymysgu. Un ffordd o atal hyn yw defnyddio gwahanol systemau ysgrifennu neu wahanol systemau sillafu.
Mae enghreifftiau o hyn yn cynnwys:
- Mae Moldofeg a Rwmaneg bron yn union yr un fath ym mhob ffordd ac eithrio bod Moldofa wedi defnyddio system ysgrifennu Cyrilig tan annibyniaeth Moldofa ym 1992 — tra bod Rwmaneg yn defnyddio system ysgrifennu Lladin.
- Mae Hindi ac Wrdw yn cael eu gwahaniaethu gan eu sgriptiau Devanagari ac Arabeg. Yn ystod y degawdau diwethaf, mae'r ieithoedd wedi symud ymhellach oddi wrth ei gilydd, gyda Hindi yn closio at ei gwreiddiau Sansgrit ac Wrdw yn adlewyrchu dylanwad Arabeg a Pherseg.[4]
- Mae safonau llenyddol Serbeg a Croateg yn wahanol yn bennaf wrth ddefnyddio'r sgriptiau Cyrilig a Lladin. Maent yn arddangos lefel uchel o gyd-ddealltwriaeth gan eu bod yn seiliedig ar yr un dafodiaith yn union.
Mathau o burdeb ieithyddol
[golygu | golygu cod]Mae amryw o ysgolheigion wedi dyfeisio ffyrdd i geisio categoreiddio purdeb ieithyddol. Mae'r categoreiddio yn seiliedig ar feini prawf tra amrywiol.
Mae'r ieithydd George Thomas wedi cynnig disgrifiadau o'r wahanol fathau o burdeb ieithyddol, gan gynnwys:[5]
- Purdeb hynaflyd (Archaizing purism): Mae hyn yn digwydd pan fydd cymuned ieithyddol yn ceisio adfywio iaith oes aur lenyddol, boed hynny'n wirionedd neu'n ddychmygol. Enghreifftiau: Arabeg, Tanittamil Iyakkam yn Tamil, Islandeg, Groeg Hynafol, Katharevousa mewn Groeg Modern, Sansgrit, Lladin (obsesiwn puryddol gyda ffurfiau clasurol ymhlith siaradwyr ieithoedd Romáwns a'r ieithoedd a ddylanwadwyd ganddynt yn ystod y Dadeni).
- Purdeb ethnograffig: Mae'r ffurf hon ar burdeb yn seiliedig ar ddelfrydu cefn gwlad, straeon gwerin a thafodieithoedd. Enghreifftiau: Nynorsk (Norwyeg Newydd), rhai fersiynau o Groeg Demotig.
- Purdeb elitaidd: Purdeb sy'n gysylltiedig ag amrywiolyn ffurfiol iawn sy'n gysylltiedig ag elit, iaith llys y brenin er enghraifft.
- Purdeb Diwygiadol: Y prif nodwedd yma yw torri'r cyswllt gyda'r gorffennol. Enghraifft o hyn yw dileu geiriau Perseg ac Arabeg yn ystod diwygiad yr iaith Twrceg o dan Atatürk er mwyn torri gyda'r iaith Dwrceg Otomanaidd oedd dan ddylanwad Arabeg a Pherseg. Enghreifftiau eraill yw'r ymdrechion puryddol mewn ieithoedd fel Hausa, Swahili a Hindi i dorri gyda gorffennol coloneiddio Ewropeaidd. Yn ogystal, gall polisïau iaith geisio lleihau tebygrwydd rhwng ieithoedd cyd-ddealladwy am resymau gwleidyddol, fel sydd wedi digwydd gyda Daneg/Norweg, Hindwstaneg (Hindi ac Wrdw) a Maleieg / Indoneseg.
- Purdeb senoffobig: gan gynnwys dileu neu eithrio elfennau tramor. Mae enghreifftiau'n cynnwys Uchel Norwyeg a Coreeg Roedd llawer o awduron Saesneg y 19eg a'r 20fed ganrif yn canmol geiriau Eingl-Sacsonaidd "cryf" fel ar draul geiriau Romáwns "gwan". Mae'r Gymraeg, Almaeneg, Groeg a Latfieg yn adnabyddus am eu ymdrechion i fathu geiriau gan ddefnyddio gwreiddiau brodorol dros fenthyg geiriau tramor; mae rhai yn fwy llwyddiannus nag eraill.[angen ffynhonnell]
- Purdeb democrataidd: Ei nod yw sicrhau dealltwriaeth o syniadau modern ar gyfer grŵp eang o ddefnyddwyr iaith trwy ddefnyddio geiriau a gramadeg cyffredin, bob dydd.
- Purdeb uno: Anelu at uno grŵp defnyddwyr cyffredinol iaith yn well trwy leihau rhai nodweddion ieithyddol rhanbarthol neu broffesiynol a allai wahanu agweddau amrywiol ar fywyd, neu hyd yn oed rwystro cydgysylltiad, rhwng unigolion neu is-grwpiau o wahanol brofiad rhanbarthol neu gefndir proffesiynol. Er enghraifft Euskara Batua (Basgeg Unedig).
- Purdeb amddiffynnol: Anelu at amddiffyn iaith rhag bygythiadau allanol. Yn bennaf, mae'r rhain i'w deall fel mewnlifiad o syniadau tramor y mae grŵp iaith penodol (neu ei system wleidyddol) yn eu casáu neu wedi cael gwared arnynt, neu fewnlifiad o eiriau neu ymadroddion tramor sy'n tueddu i ddisodli geirfa gynhenid, gan leihau neu beryglu cyd-ddealltwriaeth rhwng gwahanol ardaloedd neu wahanol cenedlaethau o fewn ardal iaith neu rhwng ei siaradwyr presennol a gweddillion llenyddol eu cyndeidiau sy'n uchel eu parch, hynny yw, rhyw fath o dreftadaeth "glasurol".
Mae'r term linguistic purism (Purdeb Ieithyddol) neu linguistic hygiene (Hylendid Ieithyddol) hefyd wedi cael ei ddefnyddio ar gyfer atal defnyddio geiriau sarhaus fel rhai hiliol, yn erbyn merched a phobl hoyw.[6][7]
Gweler hefyd
[golygu | golygu cod]- Porthgadw diwylliannol - cyfyngu, mynediad i grŵp arall o bobol ar sail arferion neu gefndir diwylliannol
- Diglosia - newid o'r naill iaith i'r llall yn ôl y sefyllfa
- Cymraeg Clir - prosiect Canolfan Bedwyr, Prifysgol Bangor
- Ieithyddiaeth disgrifiadol - disgrifio’n fanwl gywir sut mae iaith yn cael ei defnyddio
- Sosiolect - amrywiaeth iaith sy'n arbennig i ddosbarth cymdeithasol penodol
- Tafodieitheg - astudio tafodieithoedd
Cyfeiriadau
[golygu | golygu cod]- ↑ Veisbergs, Andrejs (2010). "Development of the Latvian Language, Purism and Prescriptivism". Linguistic Studies in Latvia (PDF). Vol. 18. University of Latvia. p. 15.
- ↑ "Notebook" (yn de), Wikipedia, 2024-09-05, https://de.wikipedia.org/wiki/Notebook, adalwyd 2024-09-19
- ↑ Thomas, George (1991). Linguistic Purism. Studies in Language and Linguistics. Longman. ISBN 9780582037427.
- ↑ Tariq Rahman: From Hindi To Urdu (OUP 2010) https://archive.org/details/hindiurdu
- ↑ Thomas, George (1991). Linguistic Purism. Studies in Language and Linguistics. Longman. ISBN 9780582037427.
- ↑ https://linguisticus.wordpress.com/2015/09/17/language-and-political-correctness-verbal-hygiene-deborah-cameron-1995/
- ↑ Allan K, Burridge K. Linguistic purism and verbal hygiene. In: Forbidden Words: Taboo and the Censoring of Language. Cambridge University Press; 2006.