Arwr

Syr Galahad, un o arwyr cylch Arthur

Ceir sawl ystyr i'r gair arwr (benywaidd: arwres). Daw'r gair Cymraeg o'r rhagddodiad ar-, sy'n cryfhau'r ystyr, a'r enw gŵr 'rhyfelwr'; 'gwron' neu 'rhyfelwr dewr' yw prif ystyr y gair mewn Cymraeg Canol. Yn nhermau mytholeg, gan darddu o'r defnydd o'r gair hero ym mytholeg y Groegiaid a'r Rhufeiniaid, mae arwr yn gymeriad dwyfol neu led-ddwyfol wedi ei ddonio â nerth neu ddawn anghyffredin; Heracles (Ercwlff) oedd un o'r enwocaf o arwyr y byd Clasurol. Yn fwy cyffredinol, datblygodd y gair i olygu unrhywun sy'n ddewr neu sy'n barod i aberthu ei hun er mwyn eraill. Gall olygu prif gymeriad cerdd neu nofel yn ogystal. Erbyn heddiw mae'r defnydd o'r gair wedi dirywio cymaint fel bod pobl fel peldroedwyr sy'n achub gêm yn cael eu disgrifio fel "arwyr".

Gweler hefyd

• Arwrgerdd, cerdd arwrol neu epig
• Arwriaeth
• Canu arwrol, ffurf arbennig o lenyddiaeth gynnar
• Sifalri

Mae'r erthygl hon yn Eginyn. Gallwch helpu Wicipedia drwy ei datblygu.