Antiochia: Gwahaniaeth rhwng fersiynau
Porius1 (sgwrs | cyfraniadau) BDim crynodeb golygu |
Porius1 (sgwrs | cyfraniadau) BDim crynodeb golygu |
||
| Llinell 7: | Llinell 7: | ||
Yn ystod oes aur y ddinas tua diwedd y cyfnod Hellenistaidd a dechrau'r cyfnod Rhufeinig, roedd ei phoblogaeth wedi cyrraedd tua 500,000; y drydedd dinas yn y byd ar ôl [[Rhufain]] ac Alexandria. Erbyn y [[4edd ganrif]], yn ôl [[Chrysostom]] roedd y boblogaeth wedi lleihau i tua 200,00. Nid yw'r ffigyrau hyn yn cynnwys caethweision. |
Yn ystod oes aur y ddinas tua diwedd y cyfnod Hellenistaidd a dechrau'r cyfnod Rhufeinig, roedd ei phoblogaeth wedi cyrraedd tua 500,000; y drydedd dinas yn y byd ar ôl [[Rhufain]] ac Alexandria. Erbyn y [[4edd ganrif]], yn ôl [[Chrysostom]] roedd y boblogaeth wedi lleihau i tua 200,00. Nid yw'r ffigyrau hyn yn cynnwys caethweision. |
||
Yn ddiweddarach bu ymgiprys am y ddinas rhwng yr [[Arabiaid]] a'r [[Ymerodraeth Fysantaidd]]. Bu gwarchae hir ar y ddinas yn ystod y Groesgad Gyntaf, a daeth [[Bohemond I, Tywysog Antioch|Bohemund]], tywysog Taranto, yn arglwydd y ddinas. Cipiwyd y ddinas yn ôl yn [[1268]] gan y Swltan [[Mamluk]] [[Baibars]] wedi gwarchae hir arall. Lladdodd Baibars lawer o'r boblogaeth Gristionogol, a rhwng hyn a'r ffaith fod y porthladd erbyn hyn allan o gyrraedd llongau mawr, dirywiodd y ddinas. |
Yn ddiweddarach bu ymgiprys am y ddinas rhwng yr [[Arabiaid]] a'r [[Ymerodraeth Fysantaidd]]. Bu gwarchae hir ar y ddinas yn ystod [[y Groesgad Gyntaf]], a daeth [[Bohemond I, Tywysog Antioch|Bohemund]], tywysog Taranto, yn arglwydd y ddinas. Cipiwyd y ddinas yn ôl yn [[1268]] gan y Swltan [[Mamluk]] [[Baibars]] wedi gwarchae hir arall. Lladdodd Baibars lawer o'r boblogaeth Gristionogol, a rhwng hyn a'r ffaith fod y porthladd erbyn hyn allan o gyrraedd llongau mawr, dirywiodd y ddinas. |
||
Roedd yr hanesydd [[Ammianus Marcellinus]] yn enedigol o'r ddinas. |
Roedd yr hanesydd [[Ammianus Marcellinus]] yn enedigol o'r ddinas. |
||
Fersiwn yn ôl 08:04, 21 Mehefin 2007
Roedd Antiochia ar yr Orontes (Groeg: Αντιόχεια η επί Δάφνη, Αντιόχεια η επί Ορόντου neu Αντιόχεια η Μεγάλη; Lladin: Antiochia ad Orontem; yn ddinas ar lan ddwyreiniol Afon Orontes, ar safle dinas fodern Antakya, yn ne-orllewin Twrci.
Sefydlwyd Antiochia tua diwedd y 4ydd ganrif CC gan Seleucus I Nicator, un o gadfridogion Alecsander Fawr. Dywedir i gynllun gwreiddiol strydoedd y ddinas gael ei osod gan y pensaer Xenarius i efelychu dinas Alexandria. Tyfodd i fod yn ddinas fawr a phwysig, yn cystadlu ag Alexandria fel dinas bwysicaf y dwryrain, ac yn ddinas bwysig iawn yn hanes datblygiad Cristionogaeth.
Yn ystod oes aur y ddinas tua diwedd y cyfnod Hellenistaidd a dechrau'r cyfnod Rhufeinig, roedd ei phoblogaeth wedi cyrraedd tua 500,000; y drydedd dinas yn y byd ar ôl Rhufain ac Alexandria. Erbyn y 4edd ganrif, yn ôl Chrysostom roedd y boblogaeth wedi lleihau i tua 200,00. Nid yw'r ffigyrau hyn yn cynnwys caethweision.
Yn ddiweddarach bu ymgiprys am y ddinas rhwng yr Arabiaid a'r Ymerodraeth Fysantaidd. Bu gwarchae hir ar y ddinas yn ystod y Groesgad Gyntaf, a daeth Bohemund, tywysog Taranto, yn arglwydd y ddinas. Cipiwyd y ddinas yn ôl yn 1268 gan y Swltan Mamluk Baibars wedi gwarchae hir arall. Lladdodd Baibars lawer o'r boblogaeth Gristionogol, a rhwng hyn a'r ffaith fod y porthladd erbyn hyn allan o gyrraedd llongau mawr, dirywiodd y ddinas.
Roedd yr hanesydd Ammianus Marcellinus yn enedigol o'r ddinas.