Antonio Gramsci
| Antonio Gramsci | |
|---|---|
 | |
| Ganwyd | 22 Ionawr 1891  Ales |
| Bu farw | 27 Ebrill 1937 o gwaedlif ar yr ymennydd Rhufain |
| Dinasyddiaeth | Brenhiniaeth yr Eidal |
| Alma mater |
|
| Galwedigaeth | athronydd, gwleidydd, newyddiadurwr, ysgrifennwr, economegydd, beirniad llenyddol, hanesydd, cymdeithasegydd, gohebydd gyda'i farn annibynnol |
| Swydd | aelod o Siambr Dirprwyon Teyrnas yr Eidal |
| Adnabyddus am | Prison Notebooks |
| Prif ddylanwad | Georg Hegel, Karl Marx, Benedetto Croce, Francesco De Sanctis, Giovanni Gentile, Niccolò Machiavelli, Friedrich Engels, Vladimir Lenin, Georges Sorel, Antonio Labriola, Amadeo Bordiga, Vilfredo Pareto, Gaetano Mosca |
| Plaid Wleidyddol | Plaid Gomiwnyddol yr Eidal |
| Mudiad | continental philosophy, Western Marxism, Neo-Marxism, Marxist humanism |
| Priod | Julia Schucht |
| Gwobr/au | Gwobr Viareggio |
| Llofnod | |
 | |
Athronydd, llenor, gwleidydd, a damcaniaethwr gwleidyddol o Eidalwr oedd Antonio Gramsci (IPA: [ˈɡramʃi]) (22 Ionawr 1891 – 27 Ebrill 1937), ac un o gydsefydlwyr Plaid Gomiwnyddol yr Eidal yn 1921. Carcharwyd ef gan Mussolini yn 1926 a threuliodd y rhan fwyaf o weddill ei oes dan glo. Yn 1929 dechreuodd ysgrifennu ei lyfrau nodiadau yn y ddalfa, y rheiny nas cyhoeddid tan y 1950au dan y teitl Quaderni del carcere. Ynddynt traethodai ei holl syniadaeth wleidyddol ac economaidd, gan gynnwys ei ddamcaniaeth o hegemoni a'i gred bod angen addysg radicalaidd ar y dosbarth gweithiol i berswadio iddynt ymwrthod â chyfalafiaeth a phrynwriaeth. Rhyddhawyd ef yn 1935 mewn iechyd gwael, a bu farw ymhen dwy flynedd. Yn ail hanner yr 20g, dylanwadodd ei waith yn gryf ar yr adain chwith gwrth-Stalinaidd yn Ewrop.
