Dehongliad statudol

Oddi ar Wicipedia
Dehonglir statudau er mwyn darganfod bwriad y Senedd

Yn ystod achosion lle nad yw ystyr y ddeddf yn eglur, gall barnwr ddefnyddio'r hyn a elwir yn ddehongliad statudol (Saesneg: statutory interpretation). Mae'r barnwr yn ceisio dehongli'r statud a cheisio darganfod bwriad y Senedd wrth greu'r ddeddf.

Rheolau[golygu | golygu cod]

Ar gyfer dehongliad statudol, mae Deddf Dehongliad 1978 yn rhoi ychydig o ddisgresiwn i farnwyr wrth geisio dehongli'r ddeddf. Rhoddir tair rheol er mwyn ceisio dehongli yr hyn yr oedd y Senedd am ei gyflawni.

Rheol lythrennol[golygu | golygu cod]

Fel yr awgrymir gan yr enw, mae'r barnwr yn dehongli'r ddeddf gair am air. Gall hyn achosi annhegwch mewn rhai achosion. Er enghraifft yn achos Whitley v Chapell (1868).

Rheol euraidd[golygu | golygu cod]

Os yw'r rheol lythrennol yn achosi canlyniad annheg, mae gan farnwr yr hawl i newid ystyr ambell i air. Wrth ystyried achos R v Allen (1972), gwelir y rheol euraidd ar waith.

Rheol drygioni[golygu | golygu cod]

Ambell waith, mae'r rheol lythrennol a'r rheol euraidd yn dal i roi canlyniad annheg. Os digwydd hynny, gall y barnwr ddefnyddio'r rheol drygioni er mwyn ceisio dehongli gwir fwriad y senedd. Fel y gwelir gydag achos Smith v Hughes (1960).

Offer[golygu | golygu cod]

Wrth ddehongli statud, mae hefyd gan farnwyr nodiadau esboniadol er mwyn eu helpu gyda'r dehongliad. Mae'n rhaid hefyd i farnwyr ystyried Deddf Hawliau Dynol 1998 er mwyn hybu tegwch, a sicrhau nad yw'r canlyniad yn torri hawliau'r diffynnydd.

Hansard[golygu | golygu cod]

Adroddiad o drafodaethau y Senedd yw Hansard. Gall barnwyr gyfeirio at Hansard er mwyn eu helpu i ddehongli'r statud.